बझाङ । धुलो लागेको सम्झनाहरू कोतर्न थालेको थिइन् गोमती धामी, जसलाई अहिले सबै ‘हन्तरी’ भनेर चिन्छन्। ६५ वर्षको उमेरमा, जीवनको अन्तिम चौतारीमा उभिएकी गोमती आफ्नो बाल्यकाल बिताएको, धुलोमा लोटिएको, पहाडको त्यो हरियो काख—बझाङ फर्किन लागेकी थिइन्। यो यात्रा सामान्य थिएन, यो यात्रा थियो सम्झनाको, नाताको, र हराइरहेको पहिचानको पुनःखोजको। गोमतीको बाल्यकाल बझाङको सानो गाउँमा बित्यो। आठ वर्षको उमेरमा आमाबुवासँगै तराईतिर झरिन्—त्यो झर्ने क्रम नेपाली समाजको त्यही पुरानो कथा थियो—"बाँच्नलाई सजिलो कहाँ छ, बाँच्न जहाँ सजिलो [थप पढ्नुहोस...]